Λίλλυ Βελισσαρίου
Πίσω από κάθε παράσταση χορού που βλέπουμε υπάρχουν πάνω από 300 ώρες εργασίας των χορευτών. Φυσικά ο χορογράφος δουλεύει διπλάσιο χρόνο, διότι κάνει δουλειά και εκτός των χορευτών, που είναι να σκεφτεί, να γράψει, να ετοιμάσει πλάνα, να δουλέψει με τους συντελεστές (μουσικούς, τεχνικούς, σκηνογράφους, ενδυματολόγους, ηθοποιούς κ.α.).
Θα χώριζα τις πρόβες στα εξής μέρη:
Πρώτο σκέλος
1.Παρουσίαση του έργου και του πλάνου δουλειάς από τον χορογράφο προς χορευτές και συντελεστές.
2.Δοκιμές κινησιολογικές και δραματουργικές.
3.Σύνδεση με συνέχεια από βήματα και νέα αναζήτηση.
4.Αλλαγές συνδυασμών στα τελικά κομμάτια και σύνδεση διαφορετικών κομματιών μεταξύ τους.
5.Δουλειά των κινήσεων πάνω στη μουσική, μέτρημα, μαρκάρισμα στις κινήσεις ακούγοντας τη μουσική και κάνοντας απαραίτητες αλλαγές.
6.Τεχνικές παρατηρήσεις και δουλειά για να πετύχουμε καλύτερο αποτέλεσμα σε ότι έχουμε καταλήξει ότι στέκει για να εκφράσει το έργο.
7.Επαναλήψεις σε έτοιμα κομμάτια και δουλειά για τον συντονισμό μουσικής και κίνησης, αλλά και συντονισμού μεταξύ των ερμηνευτών.
Δεύτερο σκέλος
8.Πέρασμα έργου πολλές φορές, για να πατάει καλά στη μουσική, στις εισόδους εξόδους στη σκηνή, στους χρόνους αλλαγών των σκηνών.
9.Συντονισμός των χορευτών μεταξύ τους στην λεπτομέρεια.
10.Εκφραστικές παρατηρήσεις και ασκήσεις δραματουργίας (εάν χρειάζεται) στο έτοιμο πλέον έργο.
Τελικό σκέλος
11.Πέρασμα του έργου με μουσική πολλές φορές διότι βοηθάει για τις διορθώσεις στις λεπτομέρειες, καθώς επίσης να νιώσουν οι χορευτές την ουσία του έργου.
12.Σημασία πλέον στον συντονισμό των χορευτών, ώστε όλοι να κάνουν το ίδιο την ίδια στιγμή.
13.Δοκιμές του έργου με τα κοστούμια, τα φώτα και τον χώρο που θα λάβει χώρο το έργο (πάντα είναι άλλες οι διαστάσεις των θεάτρων από τις αίθουσες που εκτελούνται οι πρόβες).
14.Αντοχή.
Στην φωτογραφία του Τάσσου Βρεττού, είναι η Έλενα Κουρκούλη και η Νατάσσα Αβρά, από την χορογραφία μου “Ομοιοπαθητική” 1989-1990.