Λίλλυ Βελισσαρίου
Στην μέθοδο pilates πολύ συχνά ακούμε για την “οπίσθια κλίση της λεκάνης”. Άλλοι δάσκαλοι μπορεί να βρίσκουν άλλες λέξεις να την περιγράψουν. Το θέμα είναι ότι είναι σημαντικό να καταλάβει κάποιος την χρησιμότητα αυτής της θέσης του κορμού. Ξεκινάει από την πύελο (λεκάνη) και στόχος είναι η διάταση και η κινητικότητα της οσφυικής χώρας (μέση). Σε εκείνο το σημείο που λόγω καθιστικής ζωής δημιουργούνται πολλά προβλήματα. Με την “οπίσθια κλίση της λεκάνης” ξεκινάμε πολλές ασκήσεις κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης σε όλα τα όργανα και στο ΜΑΤ. Όλα τα “ρολαρίσματα” ξεκινούν με αυτή την θέση και καταλήγουν πριν ολοκληρώσουν την κίνηση στην επαναφορά. 
Αυτή η διάταση είναι πολύ συγκεκριμένη. Γίνεται μόνο στην οσφυική και γι αυτό χρειάζεται να δώσει ο δάσκαλος να καταλάβει ο ασκούμενος ότι για να την κάνει κάποιος, ψηλώνει αρχικά και δεν βουλιάζει. Όταν ο μαθητής ακούει αυτό το παράγγελμα και βουλιάζει, είναι 100% λάθος του δάσκαλου του που δεν επέμεινε να βρει τρόπο να γίνει κατανοητή η κίνηση. Αν λοιπόν η διδασκαλία της “οπίσθιας κλίσης της λεκάνης” γίνει σε όρθια ή καθιστή θέση, επιμένουμε να ψηλώσει αυτός που την κάνει και να φέρει την πύελο (λεκάνη) προς τα πάνω (προς το πρόσωπό του). Αν η διδασκαλία γίνει στη θέση τραπέζι, κατά την δασκάλα Karen Sanzo, ξεκινάει η πύελος, οι γλουτοί να κατεβαίνουν και να νιώθει ο ασκούμενος μόνο διάταση στην οσφυική κι όχι στην θωρακική μοίρα που μένει εντελώς αμέτοχη.