Λίλλυ Βελισσαρίου
Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα χορού. Τιμάται η αρχαία αυτή τέχνη και οι άνθρωποι που ανά τους αιώνες την υπηρέτησαν, την υπηρετούν και έβαλαν τα θεμέλια για να δημιουργήσουν νέες τάσεις, νέες σχολές. Είναι η μέρα που γιορτάζουν όλοι όσοι επέμειναν και επιμένουν να τον διδάσκουν, να τον διδάσκονται, να χορεύουν, να τον ακολουθούν, να τον πιστεύουν, να τον ερωτεύονται. Είναι η μέρα που στέλνουμε την σκέψη αλλά και την ευγνωμοσύνη μας προς αυτούς που δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μας δίδαξαν και μας έμαθαν να τον αγαπάμε, μας συγκίνησαν, μας έδειξαν τον δρόμο. Είναι η μέρα που γιορτάζουμε την τέχνη του χορού και την χαρά που συνεχίζει να μας δίνει η επαφή μας μαζί του.
Ήθελα η παραπάνω ανάρτηση, να συνοδεύεται από τόσες πολλές εικόνες χορευτών, δασκάλων, χορογράφων, αλλά και ανθρώπων που τίμησαν τα συναισθήματά τους χορεύοντας. Οι εικόνες δεν χωρούν σε μία καταχώρηση κι έτσι επέλεξα μία εικόνα ειλικρίνειας μίας στιγμής εκφρασμένης από ένα ζεϊμπέκικο που κάποιος που δεν γνωρίζω σε μία στιγμή που δεν έζησα, μοιράστηκε με κάποιους ανθρώπους που ποτέ δεν βρέθηκα μαζί τους.
Ευχαριστώ που η ζωή με έφερε σε επαφή με την τέχνη του χορού και εύχομαι σε όλους εσάς που είχατε ή έχετε τον ίδιο έρωτα με εμένα να είστε καλά να τον τιμάτε.