Κατηγορία: Υγεία

 

Στην περίπτωση ενός άμεσου τραυματισμού, όπως είναι το διάστρεμμα, ο πάγος αποτρέπει το πρήξιμο βοηθώντας τα κύτταρα να ξεκινήσουν την διαδικασία επούλωσης ταχύτερα.
Όταν συμβεί ένας τραυματισμός, η διαδικασία επούλωσης του γίνεται σε τρία στάδια: Αρχικά απομακρύνονται τα κατεστραμμένα κύτταρα και νέα κύτταρα μεταφέρονται στην τραυματισμένη περιοχή τα οποία παίρνουν την τελική τους μορφή όμοια με την δομή της περιοχής.
Στην περίπτωση διαστρέμματος, τα μέρη του τραυματισμένου συνδέσμου πρέπει να αφαιρεθούν, νέα κύτταρα να τοποθετηθούν στην περιοχή και να πάρουν μορφή, σε δομή και δύναμη, όμοια με αυτή του συνδέσμου.
Το ζεστό επίθεμα συμβάλει στην μεγαλύτερη ροή του αίματος που με την σειρά της προωθεί το πρήξιμο κατά την οξεία φάση ενός τραυματισμού. Άρα αμέσως μετά από έναν τραυματισμό το ζεστό θα αυξήσει το πρήξιμο και θα καθυστερήσει την διαδικασία επούλωσης. Αντίθετα, το κρύο επίθεμα μειώνει την ροή του αίματος, ελαττώνει το πρήξιμο, ανακουφίζει τον πόνο και βοηθάει στην ταχύτερη και καλύτερη επούλωση.
Το ζεστό πρέπει να χρησιμοποιείται σε χρόνιους τραυματισμούς και μετά την πρώτη φάση ενός άμεσου τραυματισμού, που χρονικά αντιστοιχεί με την υποχώρηση του πρηξίματος. Το ζεστό στους χρόνιους τραυματισμούς μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο και να μαλακώσει τους ιστούς της περιοχής.
Επειδή τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολο να καθορίσουμε την χρονική στιγμή που μπορούμε να βάλουμε ζεστό καλό είναι να έχουμε σαν αρχή: Πάντα βάζουμε πάγο μέχρι να φύγει το πρήξιμο και να μαλακώσει ο πόνος που συνήθως, και ανάλογα πάντα με τον τραυματισμό, διαρκεί 2 με 3 μέρες.

Προσοχή:
Ο πάγος κρυώνει και τους ιστούς που περιβάλουν την τραυματισμένη περιοχή και είναι πολύ σημαντικό να αφαιρείται πριν παγώσουν αυτοί οι ιστοί.
Αν ο πάγος μείνει πολύ ώρα πάνω στην περιοχή μπορεί να προκαλέσει ζημιά στα νεύρα, σε σημαντικούς ιστούς ή ακόμα και να δημιουργήσει έγκαυμα στην περιοχή γι’ αυτό καλό είναι ανάμεσα στον πάγο και το δέρμα να παρεμβάλει ένα λεπτό κομμάτι ύφασμα
Μία λογική χρήση είναι κύκλοι των 15- 20 λεπτών με πάγο πάνω στην περιοχή και αντίστοιχα ένα διάστημα 15- 20 λεπτών χωρίς.

Συνοψίζοντας:
Το πάγωμα είναι η επιλογή για να μειώσουμε το πρήξιμο ενός άμεσου τραυματισμού, αλλά θέλει προσοχή η χρήση του. Κύκλοι των 15-20 λεπτών με πάγο και χωρίς.
Η ζέστη αυξάνει το πρήξιμο σε έναν άμεσο τραυματισμό και καθυστερεί την διαδικασία επούλωσης, αλλά παίζει σημαντικότερο ρόλο στην αποκατάσταση ενός χρόνιου τραυματισμού.

Μαίρη Βέτουλα

Pilates instructor – εναλλακτική θεραπεύτρια

ΟΡΙΣΜΟΣ: Σε μια αρθροπλαστική ισχίου το οστό και ο χόνδρος με τη βλάβη, αφαιρούνται και αντικαθίστανται  με προσθετικό υλικό.
Η κεφαλή του μηριαίου οστού που υπέστη τη ζημιά αντικαθίσταται  με ένα μεταλλικό στέλεχος  το οποίο τοποθετείται  στο κοίλο κέντρο του μηριαίου οστού.
Μια μεταλλική η κεραμική μπάλα τοποθετείται στο πάνω μέρος του στελέχους  σε αντικατάσταση της κεφαλής  του μηριαίου οστού.
Ο κατεστραμμένος χόνδρος της υποδοχής (acetabulum)  αφαιρείται και αντικαθίσταται  με μεταλλική υποδοχή. Βίδες η τσιμέντο  χρησιμοποιούνται για να κρατήσουν την υποδοχή στη θέση της.
ΑΙΤΙΑ: Τα πιο κοινό αίτιο είναι η Αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδής  και τραυματική αρθρίτιδα  είναι οι πιο κοινοί τύποι.
ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ: Οπίσθια προσέγγιση: Αποφύγετε τη κάμψη του ισχίου 90°, την προσαγωγή και την έσω στροφή.
Εμπρόσθια προσέγγιση: Αποφύγετε την έκταση του ισχίου την απαγωγή και την έξω στροφή.

Ο Δρ. Ιωάννης Καρνέζης FRCS(Orth), Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Επιστημονικός Διευθυντής Δικτύου Παθήσεων Σπονδυλικής Στήλης, εξηγεί τις καταβολές της κύφωσης από την παιδική ηλικία, αλλά και τα θέματα που προκύπτουν στο σώμα και την υγεία από την κύφωση.

“Κύφωση είναι η υπερβολική αύξηση της (φυσιολογικής) κύρτωσης της θωρακικής περιοχής της σπονδυλικής στήλης (‘ράχη’). Είναι από τα πιo συχνά προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής από την παιδική ηλικία και την εφηβεία έως τις προχωρημένες ηλικίες. Δυστυχώς είναι μία από τις πιo συχνές παθήσεις που παραμελούνται.
Τι πρέπει να ξέρετε για την κύφωση
Αν και αρκετές φορές η κύφωση είναι μία ‘καλοήθης’ κατάσταση που δεν προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα συχνά συνοδεύεται από σοβαρή διαταραχή της δομής της σπονδυλικής στήλης με σοβαρά μακροχρόνια προβλήματα για όλη την ζωή του ατόμου. Οι πιο συχνές μορφές κύφωσης που συναντούμε είναι: στα παιδιά η κύφωση λόγω στάσης του σώματος και η ιδιοπαθής εφηβική κύφωση ενώ στους ενήλικες η κύφωση της προχωρημένης ηλικίας λόγω οστεοπόρωσης. Η κύφωση είναι ένα συχνό πρόβλημα και θα πρέπει να αναγνωρίζεται όσο το δυνατόν πιο νωρίς και να αντιμετωπίζεται πάντοτε σοβαρά ώστε να αποφεύγονται σημαντικά προβλήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής.

Μέθοδοι αντιμετώπισης της κύφωσης

Στα παιδιά: η κύφωση ‘λόγω στάσης του σώματος’ είναι η πιο ‘καλοήθης’ μορφή κύφωσης καθώς η παραμόρφωση του κορμού δεν συνοδεύεται από πόνο, δεν δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στη μετέπειτα ζωή και τις περισσότερες φορές η κύφωση εξαφανίζεται μέχρι την ενηλικίωση ή μετά την έναρξη συστηματικών αθλητικών δραστηριοτήτων (όπως γυμναστική και κολύμβηση) πού πάντοτε βοηθούν στο πρόβλημα.
Ωστόσο, για την αποφυγή της μικρής πιθανότητας επιδείνωσης της κύφωσης είναι καλό το παιδί να εξεταστεί από γιατρό ειδικευμένο στις παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης.

Στους εφήβους: η διάκριση μεταξύ της απλής κύφωσης ‘λόγω στάσης του σώματος’ στους εφήβους και της πολύ πιο σοβαρής ‘ιδιοπαθούς εφηβικής κύφωσης’ (λέγεται και ‘νόσος του Scheuermann’) δεν είναι πάντοτε εύκολη για τους γονείς ή τον μη ειδικό γιατρό.
Είναι επομένως σημαντικό (ειδικά αν το σχήμα της ράχης φαίνεται να επιδεινώνεται σταδιακά) το παιδί να εξετάζεται από ειδικό γιατρό ώστε να αποκλειστούν πιο σημαντικά προβλήματα και να δοθούν οδηγίες για την σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού της ανάπτυξης. Στις περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο από τον ειδικό γιατρό πρέπει να αρχίζει θεραπεία με πρόγραμμα εφαρμογής ‘κηδεμόνων’ του κορμού για την αποφυγή επιδείνωσης της κύφωσης και τη διόρθωση του σχήματος της ράχης.
Εάν (ειδικά προς το τέλος της περιόδου ανάπτυξης του εφήβου) ο βαθμός κύφωσης είναι πολύ σοβαρός τότε θα πρέπει να συζητηθεί η διορθωτική χειρουργική θεραπεία για την αποφυγή σοβαρών προβλημάτων κατά τη μετέπειτα ζωή.

Στους ενήλικες: Η κύφωση στους ενήλικες είναι συνήθως αποτέλεσμα προϋπάρχουσας κύφωσης από την εφηβική ηλικία αν και περαιτέρω σταδιακή επιδείνωση μπορεί να συμβεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Αν το πρόβλημα είναι σοβαρό, χειρουργική διόρθωση της παραμόρφωσης μπορεί να επιτευχθεί σε εξειδικευμένο χειρουργικό τμήμα σπονδυλικής στήλης. Λόγω της σύγχρονης ανάπτυξης των σχετικών μεθόδων τα αποτελέσματα σήμερα είναι πολύ ικανοποιητικά.

Στα άτομα προχωρημένης ηλικίας με οστεοπορωτικά κατάγματα: Το πρόβλημα των οστεοπορωτικών καταγμάτων είναι γενικά δύσκολο καθώς η κύφωση και ο πόνος που δημιουργείται έχει την τάση διαρκώς να επιδεινώνεται και η χειρουργική διόρθωση είναι εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Ωστόσο η σύγχρονη πρόοδος της τεχνολογίας έχει επιτρέψει την εισαγωγή μίας ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου που ονομάζεται κυφοπλαστική, η οποία επιτρέπει την (χωρίς εγχείρηση) ασφαλή ‘διόρθωση’ και σταθεροποίηση των σπονδύλων που έχουν υποστεί καθίζηση και κατά συνέπεια την αποκατάσταση της κύφωσης και την ανακούφιση από τον πόνο”.

 

Η οστεοπόρωση είναι μια χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών. Τα κόκκαλα γίνονται λεπτά και εύθραυστα λόγω της ελαττωμένης πυκνότητάς τους. Έχει χαρακτηρισθεί «ύπουλη» πάθηση γιατί μπορεί να προκληθεί κάταγμα (σπάσιμο) μέσα από ήπιες δραστηριότητες, όπως σκύψιμο ή μετά από μια απλή πτώση στο έδαφος. Πριν το κάταγμα ο ασθενής δεν πονάει, ούτε έχει κάποιο άλλο σύμπτωμα και γι’ αυτό η έγκαιρη διάγνωση είναι απαραίτητη.

Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την πυκνότητα των οστών είναι:

Το φύλο (οι άντρες έχουν μεγαλύτερη οστική μάζα απ’ ότι οι γυναίκες)
Η ηλικία (μετά την ηλικία των 35 αρχίζει βαθμιαία η απώλεια της οστικης μάζας περίπου 0,3% -0,5% το χρόνο)
Η φυσιολογική λειτουργία διαφόρων οργάνων του σώματος
Η διατροφή
Η φυλή (μεγαλύτερη οστική μάζα έχουν οι έγχρωμοι λαοί απ’ ότι λευκοί)
Η άσκηση

Οι δευτερεύοντες παράγοντες που επηρεάζουν την πυκνότητα των οστών είναι:

Η ανεπαρκής πρόσληψη ασβεστίου ,κυρίως μέχρι την ηλικία των 25
Η εμμηνόπαυση στης γυναίκες, λόγω μείωσης των οιστρογόνων
Άντρες άνω των 65 ετών, λόγω μείωσης της τεστοστερόνης
Η έλλειψη της άσκησης
Το αλκοόλ, το κάπνισμα και η καφεΐνη
Η έλλειψη βαρύτητας (αστροναύτες)
Η κρεατοφαγία, λόγω της αποβολής του ασβεστίου από τα ούρα
Παλιά κατάγματα (σύνδρομο sudeck – μετατραυματική οστεοπόρωση)
Γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε αφαίρεση μαστού ή ωοθηκών
Έλλειψη βιταμίνης D

Η πρόληψη της οστεοπόρωσης είναι σημαντική και πρέπει να ξεκινά από την παιδική ηλικία του ατόμου με επαρκής πρόσληψη ασβεστίου, σωστή διατροφή και άσκηση. Η οστεοπόρωση δεν πρέπει να μένει χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία, επειδή η νόσος επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής του ατόμου και έχει επιβαρυντικές συνέπειες για την οικονομία μια χώρας αφού το κόστος αντιμετώπισης είναι μεγάλο.

Ο συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής, διατροφής και άσκησης είναι ο ιδανικός για την διατήρηση της ποιότητας των οστών και την αποφυγή περαιτέρω συνεπειών της νόσου.

Όμως, ο σύγχρονος τρόπος ζωής με την αυτοματοποίηση των εργασιών (αυτοκίνητα, μηχανήματα, ανελκυστήρες κ.τ.λ.) έχει επηρεάσει πολύ την ποιότητα των οστών, λόγω της μείωσης των κινήσεων και «οστικών φορτήσεων» μας. Η σημασία της άσκησης που φορτίζει και δυναμώνει τα οστά δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Στη πραγματικότητα, έρευνες έχουν δείξει ότι η σωματική άσκηση μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της οστικής απώλειας.

από τον Ριγανά Χρήστο

Αν ταλαιπωρείτε συστηματικά τους καρπούς, τους αγκώνες ή τους ώμους σας (για παράδειγμα, κάνοντας ένα συγκεκριμένο σπορ, δουλειές στο σπίτι, γράφοντας πολλές ώρες στον υπολογιστή κλπ.), είναι πολύ πιθανό να καταπονείτε και τους τένοντες, δηλαδή τους ινώδεις ιστούς που συνδέουν τους μυς με τα οστά. Αποτέλεσμα; Δημιουργείται φλεγμονή στην περιοχή (τενοντίτιδα), πρήξιμο, πονάτε και δυσκολεύεστε να κινήσετε τις αρθρώσεις σας. Μην ανησυχείτε. Τις περισσότερες φορές, αρκεί λίγη ξεκούραση και πάγος στην περιοχή για να απαλλαγείτε από το πρόβλημα.

Οι συνηθέστερες αιτίες

Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις, κυρίως των ποδιών και των χεριών, που κάνουν όσοι εργάζονται πολλές ώρες στον υπολογιστή, οι αθλητές και όσοι ασχολούνται με χειρωνακτικές εργασίες.

Ένας τραυματισμός

Αν χτυπήσετε σε κάποια άρθρωση, μπορεί να τραυματιστεί ο τένοντας ή ακόμη και να «σπάσει» (ρήξη του τένοντα).

Η ηλικία

Οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν συχνότερα τενοντίτιδες και κυρίως στους ώμους, επειδή με την πάροδο του χρόνου οι τένοντες εκφυλίζονται και συγκεντρώνουν άλατα ασβεστίου, με αποτέλεσμα να χάνουν την ελαστικότητα και την ευκινησία τους.
Διάφορες παθήσεις

Όσοι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, ουρική ή ρευματοειδή αρθρίτιδα, ερυθηματώδη λύκο και άλλα σπανιότερα νοσήματα, έχουν προδιάθεση για τενοντίτιδες.

H λήψη φαρμάκων

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι κινολόνες (αντιβιοτικά ευρέος φάσματος) μπορεί να προκαλέσουν τενοντίτιδες.

Ποιες αρθρώσεις «προτιμά»

Τους καρπούς

Ιδιαίτερα όσων εργάζονται πολλές ώρες στον υπολογιστή, παίζουν επαγγελματικά πιάνο ή άλλα έγχορδα μουσικά όργανα, ασχολούνται με την ενόργανη γυμναστική ή την άρση βαρών.

Τους αγκώνες

Οι αθλητές του τένις ταλαιπωρούνται πολύ συχνά από τέτοιες τενοντίτιδες, ενώ είναι εξίσου συχνές και σε άτομα που έχουν έντονη χειρωνακτική εργασία (π.χ. μαραγκοί, οικοδόμοι, κηπουροί, κομ­μωτές).

Τους ώμους

Αυτές τις αρθρώσεις χρησιμοποιούν έντονα οι επαγγελματίες κολυμβητές, οι ελαιοχρωματιστές κ.ά.

Τα γόνατα

Οι ποδοσφαιριστές, οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων, οι αθλητές της άρσης βαρών, καθώς και όσοι σηκώνουν πολλά βάρη λόγω επαγγέλματος (π.χ. μεταφορείς, λιμενεργάτες, εργάτες σε αποθήκες) υποφέρουν πολύ συχνά από τέτοιες τενοντίτιδες.

Τα ισχία

Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ, τα άλματα, καθώς και οι δρομείς μικρών αποστάσεων, εμφανίζουν συχνά τενοντίτιδες στα ισχία.

Πάρτε προληπτικά μέτρα

Ασκηθείτε

Με την κατάλληλη γυμναστική δυναμώνουν οι μύες, γεγονός που βοηθά τις αρθρώσεις και τους τένοντες και τους καθιστά λιγότερο ευάλωτους σε τραυματισμούς. Σε κάθε περίπτωση, φροντίστε να μην το παρακάνετε με τον αριθμό και την ένταση των ασκήσεων. Επίσης, φροντίστε να μην παραλείπετε ποτέ την προθέρμανση και την αποθεραπεία μετά την άσκηση, γιατί η πρώτη προετοιμάζει το σώμα για την προπόνηση και η δεύτερη αποτρέπει το «πιάσιμο» των τενόντων.

Ξεκουραστείτε και τεντωθείτε

Όταν εργάζεστε πολλή ώρα ή κάνετε προπόνηση, ξεκουράζετε συχνά τις αρθρώσεις σας κάνοντας διατάσεις. Για παράδειγμα, όταν γράφετε πολλή ώρα στον υπολογιστή, σταματήστε και τεντώστε προς τα πίσω τις άκρες των δαχτύλων του ενός σας χεριού με το άλλο χέρι, ώστε να νιώθετε ότι τεντώνεται ολόκληρη η περιοχή από τα δάχτυλα μέχρι τον αγκώνα. Επαναλάβετε την ίδια κίνηση και στο άλλο χέρι.

Χάστε τα περιττά κιλά και μη σηκώνετε πολλά βάρη. Θα ξαλαφρώσετε τους τένοντές σας.

Οι πρώτες βοήθειες

Ξεκουράζετε την άρθρωση και βάζετε πάγο ή ψυκτική κρέμα στην περιοχή για 10 λεπτά 3-4 φορές την ημέρα, ώστε να περιορίσετε τον πόνο και το πρήξιμο.
Βάζετε ελαστικό επίδεσμο, για να περιορίσετε την κίνηση της άρθρωσης στο ελάχιστο.
Παίρνετε παυσίπονα.

Πότε να πάτε στο γιατρό

Όταν έχουν περάσει 2 ημέρες και ενώ βάζετε πάγο και έχετε την πονεμένη περιοχή σε ακινησία, ο πόνος δεν μειώνεται, το πρήξιμο δεν υποχωρεί και ενδεχομένως «ανεβάζετε» και πυρετό.

Η θεραπεία

Ο γιατρός σας θα αποφασίσει τη θεραπευτική αγωγή που θα πρέπει να ακολουθήσετε. Συνήθως, συστήνονται:

Αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Φυσικοθεραπεία, που περιλαμβάνει ειδικές ασκήσεις, θεραπευτικό λέιζερ (που μειώνει τη φλεγμονή), αναλγητικά ρεύματα (δηλαδή, χαμηλής τάσης ρεύμα που προκαλεί υπεραιμία στην πάσχουσα περιοχή).

Σπανιότερα και κατά περίπτωση:

Εγχύσεις κορτιζόνης, κορτικοειδών ή ενζύμων που επιταχύνουν την επούλωση.
Μεσοθεραπεία (τοπικές ενέσεις με αντιφλεγμονώδη φάρμακα).
Αρθροσκόπηση, ώστε να διαγνωστεί η ακριβής αιτία του προβλήματος και να μπορεί, κατά συνέπεια, να κριθεί αν είναι αναγκαία η επέμβαση, σε περίπτωση που το πρόβλημα δεν αποκαθίσταται με κανένα άλλο θεραπευτικό μέσο.

Εναλλακτικές θεραπείες

Βελονισμός

Χρησιμοποιείται ευρέως από φυσίατρους και φυσικοθεραπευτές για την αντιμετώπιση τενοντίτιδων σε αθλητές. Βοηθά να υποχωρήσουν αισθητά, αν όχι να εξαλειφθούν, η φλεγμονή και ο πόνος μέσα σε 5-10 συνεδρίες. Εφαρμόζεται στο σημείο του μέγιστου πόνου, γύρω από αυτό, αλλά και σε απομακρυσμένα αντανακλαστικά σημεία. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για την τενοντίτιδα στον ώμο τοποθετούνται βελόνες τόσο στην περιοχή που πάσχει όσο και σε συγκεκριμένα σημεία της γάμπας.

Ρεφλεξολογία

Περιορίζει αισθητά τη φλεγμονή και τον πόνο σε 9-10 συνεδρίες και, για ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα, συνδυάζεται με ηλεκτροβελονισμό. Εφαρμόζεται με κυκλικές διεισδυτικές πιέσεις των δαχτύλων σε αντανακλαστικά σημεία του πόνου. Για παράδειγμα, όταν υπάρχει πρόβλημα στον αγκώνα, ασκούνται κυκλικές κινήσεις στους καρπούς.