Τέχνη – Σελίδα 10 – Lilly Velissariou

Εκτός από την σωματική άσκηση το να ακούσεις (πραγματικά χωρίς άλλες σκέψεις) την κατάλληλη μουσική έστω λίγα λεπτά την ημέρα με κλειστά μάτια και προσέχοντας τον ρυθμό της αναπνοής σου (ίσος χρόνος εισπνοή ίσος χρόνος εκπνοή), είναι απόλυτα χαλαρωτικό τόσο για το νευρικό σύστημα, όσο για το σώμα και τον εγκέφαλο.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΟΡΕΥΤΕΣ – Ιφιγένεια Κουφουδάκη

Λίλλυ Βελισσαρίου

prova fonissa Θυμάμαι όταν ξεκίνησα να χορογραφώ στην νεοϊδρυθείσα ομάδα “θεατρικοχορευτική ομάδα Λίλλυ Βελισσαρίου”, η τότε συνάδελφος Σοφία Λυκούρη, μου λέει θέλω να σε πάω να δεις μία χορεύτρια σε μία παράσταση του “Πειραματικού μπαλέτου” του Γιάννη Μέτση που πιστεύω ότι θα σου αρέσει. Μου είχε πει πόσο πολύ την θαύμαζε για την χάρη και την τεχνική της.
Πράγματι την είδα σε παράσταση και μετά σε μάθημα στο στούντιο του μεγάλου δάσκαλου (Γιάννη Μέτση) και θαύμασα τη χάρη, την εκφραστικότητά της, την τεχνική της στο κλασικό μπαλέτο, το απίστευτο “κου ντε πιε” και τις ατελείωτες γραμμές στο χώρο όταν χόρευε “αντάζιο”.
Το 1993 συνεργαστήκαμε για το έργο που συν δημιουργήσαμε με τον Βασίλη Μυριανθόπουλο τη “Φόνισσα” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Στο έργο εκείνο εκτός από τεχνική χορευτική, οι ανάγκες ήταν και δραματουργικές. Δούλεψε στη δραματουργική διδασκαλία μαζί μας ο Αντώνης Ραμπαούνης και η Ιφιγένεια με πείσμα πήρε την πρόκληση και ανταποκρίθηκε όπως οφείλει να κάνει κάθε μεγάλος χορευτής.
opseis-stefanos Την ίδια περίοδο δουλέψαμε στο έργο μου ‘Αγγελική” και αργότερα στις ‘Όψεις της σελήνης” σε σκηνοθεσία Τάκη Φλαμουρίδη 1997.
Τελευταία μας συνεργασία στις “στιγμές 2” σε βίντεο αρτ του Νίκου Γιαβρόπουλου και σόλο στο Μέγαρο μουσικής. Θυμάμαι την αγωνία της αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις τεχνικές απαιτήσεις του έργου. Δικαίωσε την πίστη μου και κατάφερε όχι μόνο να ερμηνεύσει το έργο, αλλά ενθουσιάσει το κοινό του Μεγάρου.
Η Ιφιγένεια Κουφουδάκη τα τελευταία 20 χρόνια διατηρεί τη σχολή χορού “Dancing point” στον Καρέα μαζί με την Ελένη Καλή και έχουν βγάλει στο χώρο αξιόλογους χορευτές.

Evagelatos-tsakiris fonissa Είναι Πτυχιούχος της Κρατικής Σχολής Χορού[ Κ.Σ.Ο.Τ.], κάτοχος του διπλώματος της «Διεθνούς Ακαδημίας της Βάρνας» για το σύστημα Vaganova, πτυχιούχος καθηγήτρια γιόγκα του συστήματος «Hatha Yoga Bien Temperé» αναγνωρισμένη από τη σχολή της μεγάλης δασκάλας της γιόγκα «Εύας Ρουσπώλ» στο Παρίσι.

Διδάσκει χορό από το 1986. Παρακολούθησε σεμινάρια κλασσικού μπαλέτου, σύγχρονου χορού και χορογραφίας δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους Έλληνες και ξένους καθώς και μαθήματα oriental, latin, υποκριτικής και τραγουδιού, επίσης συμμετείχε σε ταινίες μικρού μήκους, τηλεοπτικές μουσικοχορευτικές εκπομπές και θεατρικά μιούζικαλ. Έχει χορέψει σε πολλές ομάδες σαν σολίστ και corps de ballet όπως το «Πειραματικό Μπαλέτο» του αείμνηστου Γιάννη Μέτση, τη «θεατρικοχορευτική ομάδα Λίλλυ Βελισσαρίου», το χορευτικό σχήμα του Φωκά Ευαγγελινού, την ομάδα “Αίρεσις” του Γιάννη Μπαγουρδή κ.ά.
Έχει περιοδεύσει χορεύοντας και χορογραφώντας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ισπανία, Κύπρο, Γαλλία, Βέλγιο, Αμερική). opseis-Kanellopoulos

ΚΟΥΛΑ ΠΡΑΤΣΙΚΑ 1899-1984 “Η Ελλάδα είναι φως, ρυθμός και πνεύμα.”

Χορεύτρια, Χορογράφος, καθηγήτρια ρυθμικής και χορού, ίδρυσε και δώρησε στο κράτος μία από τις καλύτερες ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ σχολές, “την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης”

Η Κούλα Πράτσικα γεννήθηκε στην Πάτρα 24/11/1899 και έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 26/1/1984 σε ηλικία 84 χρονών.
Ήταν Ελληνίδα χορεύτρια, καθηγήτρια ρυθμικής και χορού και χορογράφος. Συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, πρωτοπόρος στον χώρο του χορού.
Καταγόταν από παλιά πλούσια οικογένεια εμπόρων και πολιτικών της Πάτρας. Ο πατέρας της ήταν ο Παναγιώτης Πράτσικας και η μητέρα της η Καλλιόπη Ναούμ.
, αδέλφια της ήταν οι Χρήστος, Ειρήνη και Ανδρέας. Από μικρή βρέθηκε στην Αθήνα όπου τελείωσε το Αρσάκειο κι έπειτα σπούδασε γυμναστική και ρυθμική στο Χελλεράου-Λάξενμπουργκ της Αυστρίας.
Πρώτη της παράσταση ήταν το 1927 στις «Δελφικές εορτές» του Σικελιανού.

pratsika328 Το 1930 άνοιξε δική της “σχολή χορού γυμναστικής και ρυθμικής”, το 1937 πρόσθεσε και τμήμα επαγγελματικής κατάρτισης χοροδιδασκάλων έως το 1973 που την δώρισε στο ελληνικό κράτος , η σχολή λειτουργεί ακόμα και σήμερα σαν Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης.
Το 1936 ήταν η πρωθιέρεια που άναψε την ολυμπιακή φλόγα για τους ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου.
Τιμήθηκε με τα μετάλλια του “Πολέμου 1940-41”, του “Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού” , της “Αρχιεπισκοπής Αθηνών”, με τον “Ταξιάρχη Εποποιίας” , με δίπλωμα και μετάλλιο «Vermeil» της πόλης του Παρισιού, και με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

πράτσικα ” Ήθελα τα πάντα. Τραγουδούσα, απήγγειλα, χόρευα, έπαιζα βιολί. Στο σπίτι μας, κάθε βράδυ, εκτός από τη μουσική που κάναμε συστηματικά όλοι μαζί, έπαιζα θέατρο, με θέματα δικά μου improvisés. Ήθελα να μάθω άρπα. Να τραγουδήσω στην οπερέτα, να παίξω τραγωδία. Να χορέψω πάνω σ’ ένα βράχο. Ν’ ανεβώ στο θέατρο. Να γράψω ποιήματα. Να γράψω μουσική δική μου, και πρωτάκουστη….”.

Η μαθήτριά της, περίφημη χορογράφος Ζουζού Νικολούδη σε μια συνέντευξή της στην εφημερίδα Το Βήμα είπε χαρακτηριστικά:
“Νομίζω ότι η Πράτσικα θέλησε να μας εμφυσήσει μια δημιουργική αγάπη για το ελληνικό πνεύμα. Ελεγε πάντα: “Μην αντιγράφετε τα αγγεία, αυτό είναι κάτι μουσειακό και πεθαμένο. Η Ελλάδα είναι φως, ρυθμός και πνεύμα”.
Η Πράτσικα άλλωστε ήταν μια κοσμική αστή με τακούνια και καπέλα, γαλουχημένη από το σπίτι της στη γερμανική μουσική παράδοση, ώσπου την ανακάλυψε η Σικελιανού. Παλλόταν η ψυχή της και μέσω αυτών της άνοιξε ένας κόσμος που τον αναζητούσε και δεν τον έβρισκε. Μετά τις σπουδές της στο Λουξεμβούργο γύρισε στην Ελλάδα για να φτιάξει την ελληνική όρχηση ξανά, που δεν είναι ούτε το κλασικό μπαλέτο ούτε η αντιγραφή κάποιου ξένου μοντέλου”.

πράτσικα • *η συμμετοχή της σε διεθνείς αγώνες λαϊκών χορών και τραγουδιών στο Αμβούργο και στη Βιέννη (1937)
• *η ορχηστική παράσταση στο θέατρο Ηρώδου Αττικού σε μουσική Γκλουκ
• *Τέλεμαν και χορικά Στρατή Μυριβήλη (1938) η Γιορτή του νερού στο Μαραθώνα με αφορμή τον εορτασμό των δέκα χρόνων της κατασκευής του φράγματος επίσης με χορικά του Μυριβήλη
• *(1939) τα Παγανά σε μουσική Μπέλα Μπάρτοκ και ενορχήστρωση Νίκου Σκαλκώτα (1939)
• *η Πεντάμορφη με το ρόδο στο Ηρώδειο (σε μουσική πάλι Μπέλα Μπάρτοκ) που τον ίδιο χρόνο (1946) παρουσιάστηκε ύστερα από πρόσκληση της Ουνέσκο και στο Παρίσι
• *οι Αρχαϊκοί χοροί σε πρώτη παράσταση στο Ηρώδειο (1949) που επαναλήφθηκαν στο Φράιμπουργκ, τη Βερόνα, την Επίδαυρο και αλλού το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
• *οι Χοροί της αναγέννησης (1951) με αφηγητή τον ηθοποιό Γιώργο Παππά και
• *η Μοίρα των Μυκηνών με το Γερμανό χορευτή Χάραλντ Κρόιτσμπεργκ που υποδύθηκε το ρόλο του Ορέστη.