Σημαντικός Έλληνας χορευτής και χορογράφος σύγχρονου χορού. Μεγάλος δάσκαλος!
Συντάκτης: Lilly
“Leg pull up”
Το Leg pull up, είναι άσκηση pilates και στόχο έχει την λειτουργία κοιλιακών μυών, των γλουτιαίων αλλά ταυτόχρονα είναι και για την διάταση του αντιβραχίωνα, των ώμων και των μηριαίων.“long stretch” σε reformer
Λίλλυ Βελισσαρίου
Η άσκηση long stretch για μεσαίο επίπεδο ασκούμενων. Γίνεται η κίνηση της πλατφόρμας από τα χέρια και στόχος της είναι να δουλέψουν όλοι οι μύες που αποτελούν το powerhouse, αλλά δουλεύουν και οι θωρακικοί. Φυσικά βοηθάει την κινητικότητα των ώμων και καθ όλη τη διάρκεια της άσκησης, προσέχουμε την αναπνοή και να μην χαλάσουμε την θέση plank (σανίδα) του σώματος.
Μάρθα Γκράχαμ 1894-1991
επιμέλεια κειμένου Λίλλυ Βελισσαρίου
Σταμάτησε να χορεύει στα 74 της χρόνια. Βρίσκουμε στοιχεία της τεχνικής της και στο σύστημα Pilates.
Την τεχνική της διδαχτήκαμε πολλοί χορευτές και πολλοί δάσκαλοί μας (Ραλλού Μάνου, Ζουζού Νικολούδη, Αγάπη Ευαγγελίδη, Λένα Ζαμπούρα κ.α.). Για αρκετά χρόνια και στην Ελλάδα στις επαγγελματικές σχολές χορού, το “σύγχρονο” που ήταν υποχρεωτικό μάθημα της ύλης του Υπουργείου Πολιτισμού, ήταν από το σύστημά της.
Το σύστημα Γκράχαμ δούλευε πολύ στο πάτωμα αλλά και είχε την αρχή του στην βαρύτητα του σώματος.
Η ίδια εμπνεύστηκε πολύ στα έργα της από την Αρχαία Ελλάδα και παρουσίασε το έργα της στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Οι κινήσεις που εισήγαγε, λοιπόν, ήταν καινούργιες, πρωτότυπες και άσχετες με ό,τι είχε ως τότε προηγηθεί.
Είχε εφεύρει μια νέα γλώσσα της κίνησης, και το χρησιμοποίησε για να αποκαλύψει το πάθος, την οργή και την έκσταση για την ανθρώπινη εμπειρία.
Σε αντίθεση με τις «μαλακές», λυρικές κινήσεις της Ισιδώρας Ντάνκαν και της Ρουθ Σεντ Ντένις, οι δικές της στην αρχή ήταν αποκλειστικά δυνατές, κοφτές και βίαιες και μόνο αργότερα αποκτούσαν κάποια τρυφερότητα. Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές κατά τις οποίες η Γκράχαμ κατηγορήθηκε για τον «άσχημο» χορό της.
Έχει χορέψει και χορογραφήσει για πάνω από εβδομήντα χρόνια, και κατά το διάστημα αυτό ήταν η πρώτη χορεύτρια που χόρεψε ποτέ στο Λευκό Οίκο , η πρώτη χορεύτρια που ταξίδεψε στο εξωτερικό, ως πολιτιστικός πρέσβης, και η πρώτη χορεύτρια που έλαβε το υψηλότερο πολιτικό βραβείο της ΗΠΑ: το Μετάλλιο της Ελευθερίας . Στη διάρκεια της ζωής της, έλαβε τιμές που κυμαίνονται από το κλειδί της πόλης του Παρισιού για το Αυτοκρατορική Ιαπωνία Διάταξη του Τιμίου Crown .
Είπε, «Έχω περάσει όλη μου τη ζωή με το χορό και να είμαι χορεύτρια . Επιτρέποντας τη ζωή να την χρησιμοποιήσω με έναν πολύ έντονο τρόπο. Μερικές φορές δεν είναι ευχάριστο. Αλλά παρ ‘όλα αυτά, είναι αναπόφευκτο.
Η Μάρθα Γκράχαμ γεννήθηκε το 1896 σε μια μικρή πόλη έξω από το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας. Πρώτη της επιρροή υπήρξε ο πατέρας της, ψυχολόγος στο επάγγελμα, ο οποίος ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη «γλώσσα» του ανθρώπινου σώματος. «Η κίνηση δεν λέει ποτέ ψέματα» έλεγε ο δρ Γκράχαμ, μια φράση που επαναλάμβανε συχνά η μεγαλύτερη κόρη του καθ’ όλη τη διάρκεια της ενηλίκου ζωής της.
Η πρώτη παράσταση χορού που είδε η Μάρθα Γκράχαμ σε ηλικία 17 ετών ένα ρεσιτάλ της πρωτοποριακής χορεύτριας της εποχής Ρουθ Σεντ Ντένις στο Λος Αντζελες στάθηκε καθοριστική. Λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε να παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή των «Ντένισον» (την οποία διατηρούσε η Ρουθ Σεντ Ντένις μαζί με τον σύζυγό της Τεντ Σον) και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια από τις γνωστότερες χορεύτριες του συγκροτήματος. Το 1923, ωστόσο, η Γκράχαμ εγκατέλειψε το «ποίμνιο» αναζητώντας την τύχη της στη Νέα Υόρκη. Το 1929 ίδρυσε την δική της ομάδα. Προκειμένου μάλιστα να εξοικονομήσει πόρους έκανε διάφορες δουλειές. Μεταξύ αυτών, η διδασκαλία κίνησης σε ηθοποιούς όπως ο Γκρέγκορι Πεκ και η Μπέτι Ντέιβις, η οποία σχολίαζε: «Τη λάτρευα. Ήταν γεμάτη ένταση. Η φλόγα της ήταν αρκετή να δώσει στο κορμί της τη δύναμη δέκα ανδρών». Τίποτε, ωστόσο, δεν ήταν ικανό να αποσπάσει την Γκράχαμ από την «ιερή» αποστολή της: να αποτυπώσει, μέσω της κίνησης, το γράφημα της ανθρώπινης καρδιάς.
Παρά το ότι οι χορογραφίες που παρουσίασε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ήταν μάλλον επηρεασμένες από τους Ντένισον, τα επόμενα χρόνια η Μάρθα Γκράχαμ άρχισε να διαμορφώνει ένα νέο σύστημα κίνησης: ενώ οι μέντορές της εξερευνούσαν τις ξένες χώρες, εκείνη στράφηκε προς την ανθρώπινη ψυχή.
Ο,τι την ενδιέφερε ήταν να φωτίσει τα σκοτεινά κίνητρα και τις συγκρούσεις που καθορίζουν τις πράξεις των ανθρώπων. Με τα «Πρωτόγονα Μυστήρια» (1931) το πρώτο της αριστούργημα που κέρδισε την προσοχή κοινού και κριτικών σε όλον τον κόσμο η Μάρθα Γκράχαμ εστίασε στην ψυχολογική αξία των αρχέγονων ιεροτελεστιών, θέμα που την απασχόλησε και στο «Σκοτεινό Λιβάδι» (1946).
Έχοντας υπογράψει έργα με ηρωίδες τη Μήδεια, την Ιοκάστη, την Άλκηστη, τη Φαίδρα και την Αριάδνη, η Μάρθα Γκράχαμ επέστρεψε στη μυθολογία με το αριστούργημά της: την «Κλυταιμνήστρα» (1958). Επρόκειτο για το πρώτο χορόδραμα σύγχρονης κινησιολογίας σε δύο πράξεις με πρόλογο και επίλογο: ένα ενδοσκοπικό «ταξίδι ψυχής» στα βάθη της ανακάλυψης. Η εξερεύνηση εξάλλου του σύγχρονου πνεύματος είναι αναγνωρίσιμη σε όλα τα έργα της Γκράχαμ: ακόμη και στην εύθυμη «Άνοιξη στα Απαλάχια» (1944), τα λυρικά «Παιχνίδια των αγγέλων» (1948) αλλά και στους πνευματώδεις «Ακροβάτες των θεών» (1960) είναι αναγνωρίσιμος ένας πυρήνας διανόησης.
Γνωστή για την αδάμαστη θέληση και την ανεξάντλητη αντοχή της, η Μάρθα Γκράχαμ εγκατέλειψε τη σκηνή το 1970 σε ηλικία 74 ετών. Συνέχισε ωστόσο να διδάσκει και να χορογραφεί. Πέθανε το 1991 αφήνοντας πίσω της μια 75χρονη καριέρα. «Πώς θέλετε να σας θυμούνται, ως χορεύτρια ή ως χορογράφο;» τη ρώτησαν κάποτε. «Ως χορεύτρια» απάντησε εκείνη. Τα κατάφερε; Μάλλον όχι. Παραμένει ωστόσο ο αέρας που αναπνέει κάθε σύγχρονος χορευτής…
Paris “pour un petit coin de Paradies”
Λίλλυ Βελισσαρίου
Théâtre 18 a Paris, compagnie “OZONECAZOUSE”
Φωτογραφίες από τις παραστάσεις μας και τις πρόβες μας, με την χοροθεατρική ομάδα μας. Τότε που ο χορός ήταν ο μεγάλος μας έρωτας. Δεκαετία ’80, το Παρίσι λατρεύει ότι έρχεται από Αμερική, από Ιαπωνία (Butoh). Αμφισβητεί τον Γαλλικό χορό του τότε και όσοι Γάλλοι μπορούν πηγαίνουν Νέα Υόρκη και επιστρέφουν να κάνουν την δική τους ομάδα. Αμφισβητούν το κλασικό μπαλέτο. Θεωρούν ότι δεν έχει να δώσει κάτι περισσότερο. Οι μοντέρνοι χορευτές δεν γυμνάζονται πια όπως εμείς στην Ελλάδα με κλασικό χορό κάθε πρωί για 90′. Υπάρχουν χορευτές που δεν γνωρίζουν καν τις ονομασίες των ασκήσεων κλασικού μπαλέτου. Οι ακροάσεις είναι καθημερινή διαδικασία για έναν επαγγελματία χορευτή. Γίνονται παντού και πολλές. Αρχίζουν οι κρατικές επιχορηγήσεις για τα χορευτικά σχήματα. Το Théâtre de la Ville έχει όλη την εβδομάδα παραστάσεις χορού και χοροθέατρου. Λατρεύουν την Pina Baush, ο M. Cannigham η M. Graham και άλλοι μεγάλοι παρουσιάζουν την δουλειά τους και αποθεώνονται. Ότι καινούργιο και με πολλά σκηνικά χειροκροτείται παθιασμένα από το γαλλικό κοινό. Ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο, γιουχάρεται την στιγμή της παράστασης προς μεγάλη μου έκπληξη. Η Maguy Marin με την οποία είχα την τύχη να δουλέψω για λίγο, είναι η αγαπημένη των Γάλλων. Παραστάσεις με την Karine Saporta, Carolin Carlson, Phillip Degoufle, Cie Rosas κ.α. τραβάνε το κοινό και γεμίζουν τα θέατρα. Τα εισιτήρια σπανίζουν. Το Butoh, βρίσκεται στην πρώτη θέση προτίμησης από όλους μας. Αναβρασμός ιδεών, τέχνης, χορού και σεβασμός. Σεβασμός στους καλλιτέχνες και αγάπη στους Γάλλους που επέστρεψαν από Η.Π.Α. και με το δικό τους πλέον στιλ μιλάνε με την τέχνη τους. Σεβασμός και στους ξένους καλλιτέχνες που ενσωματώνονται στη Γαλλική κουλτούρα. Αυτό είναι το Παρίσι που έχω και θα έχω για πάντα στην καρδιά μου.
Νέα χρονιά!
Baryshnikov Michail
ίντερνετ
Ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ είναι διάσημος χορευτής. Γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας, εμφανίστηκε στα Μπαλέτα Κίροφ του Λένινγκραντ και από εκεί βρέθηκε στη Δύση, για να γίνει διάσημος και να αναγνωριστεί το ταλέντο του. 
Οι δυο του γονείς ήταν Ρώσοι και ξεκίνησε σπουδές μπαλέτου σε ηλικία εννέα ετών, ύστερα από παρότρυνση της μητέρας του – η οποία αυτοκτόνησε όταν ο Μίσα (έτσι τον φώναζαν συγγενείς και φίλοι) ήταν δώδεκα ετών. Στα 15 του μετεγράφηκε στην σχολή μπαλέτου Βαγκάνοβα, μετακομίζοντας στο Λένινγκραντ, όπου μαθήτευσε δίπλα στον θρυλικό δάσκαλο Αλεξάντερ Πούσκιν, μέντορα πολλών αστέρων των Μπαλέτων Κίροφ. Ο μεγάλος δάσκαλος και η γυναίκα του πήραν τον Μπαρίσνικοφ υπό την προστασία τους, φιλοξενώντας τον μάλιστα στο σπίτι τους, όπως είχαν κάνει νωρίτερα και για τον νεαρό Νουρέγεφ. Σύντομα η προτίμηση του Πούσκιν αποδείχτηκε εύλογη. Ο Μπαρίσνικοφ διακρίθηκε αμέσως και τα πρώτα κιόλας χρόνια του στη σχολή κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Varna. Τα νέα για το σπάνιο ταλέντο του νεαρού χορευτή, με την άψογη τεχνική και την εξαίσια σκηνική παρουσία ταξίδεψαν γρήγορα. 
Ένας κριτικός των «New York Times» ταξιδεύει ώς το Λένινγκραντ, παρακολουθεί ένα μάθημα του Πούσκιν και ανακηρύσσει τον Μπαρίσνικοφ «τον τελειότερο χορευτή που είδα ποτέ».
Ο Μίσα έφυγε από τη Ρωσία καθότι το Σοβιετικό καθεστώς τον δυσκόλευε και οι μυστικές υπηρεσίες ήταν μονίμως στα πόδια του και μετακινήθηκε στον Καναδά όπου άρχισε να συνειδητοποιεί πόσο διαφορετική ήταν η ζωή μακριά από τη Ρωσία και το Κομμουνιστικό καθεστώς. Πλέον ζει και εργάζεται στη Δύση κι έχει γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο για το ταλέντο του ενώ σχετικά με το παρελθόν του, αποκαλεί τις παλιές ημέρες «εφιάλτη χωρίς τέλος».
Μουσική
Εκτός από την σωματική άσκηση το να ακούσεις (πραγματικά χωρίς άλλες σκέψεις) την κατάλληλη μουσική έστω λίγα λεπτά την ημέρα με κλειστά μάτια και προσέχοντας τον ρυθμό της αναπνοής σου (ίσος χρόνος εισπνοή ίσος χρόνος εκπνοή), είναι απόλυτα χαλαρωτικό τόσο για το νευρικό σύστημα, όσο για το σώμα και τον εγκέφαλο.
Υ.Γ. Επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο να ακούσετε το μουσικό κομμάτι
Λόρδωση
Ιωάννης Η. Βλάχος
ορθοπαιδικός-χειρουργός
Η λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης δεν είναι στην πραγματικότητα πάθηση όπως είναι η σκολίωση και η κύφωση. Είναι το αποτέλεσμα μιας άλλης παραμόρφωσης, συνήθως της κύφωσης και μερικές φορές της δυσλειτουργίας των ισχίων.
Δηλαδή η λόρδωση, που είναι αύξηση της φυσιολογικής καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης στην οσφυϊκή μοίρα (μέση) προκαλείται για να αντιρροπήσει το κύρτωμα της θωρακικής μοίρας που υπάρχει κύφωση.
Λόρδωση από χαλάρωση κοιλιακών συμβαίνει επίσης στην παχυσαρκία και την εγκυμοσύνη λόγω της αύξησης του όγκου του κοιλιακού χώρου, που καλείται η σπονδυλική στήλη να υποστηρίξει.
Θεραπεία
Η λόρδωση αντιμετωπίζεται με διόρθωση της αιτίας που αντιρροπίζει, δηλαδή της κύφωσης (ασκήσεις ραχιαίων) αλλά και με ενίσχυση των κοιλιακών μυών, οι οποίοι χαλαρώνουν λόγω της λόρδωσης
Pilates για ενεργοποίηση μυών που σταθεροποιούν σπονδυλική στήλη
Λίλλυ Βελισσαρίου
“Οι ασκήσεις Pilates ενεργοποιούν πρωτίστως μύες των οποίων η κύρια λειτουργία είναι να σταθεροποιούν τη σπονδυλική στήλη (Σ.Σ.) και τις περιφερικές αρθρώσεις”.
Εκεί εδράζονται και κάποιες διαφορές ανάμεσα στα μαθήματα πιλάτες από διαφορετικές σχολές. Για την αναπνοή (εισπνέω εκπνέω) υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το αν εισπνέω στο δύσκολο μέρος της κίνησης ή εκπνέω σ αυτό.
Άλλη διαφορά ανάμεσα στις σχολές πιλάτες που είναι πάλι για το αποτέλεσμα της σταθεροποίησης, είναι το εάν δουλεύω στο μάθημα neutral (ουδέτερη θέση) ή imprint (οσφυική χώρα ισιώνει και λεκάνη σε οπίσθια κλίση). Εδώ θέλω να πω πως όταν κάποιος ξεκινάει να κάνει πιλάτες βοηθάει πολύ στην κινητικότητα της Σ.Σ. αλλά πρωτίστως στην σταθεροποίηση της, να δουλεύει σε imprint, μέχρι να έχει τον έλεγχο του σώματός του και με την βοήθεια ασκήσεων τόσο στο reformer όσο και στο tower (ιδανικό για την κινητικότητα Σ.Σ.) να προχωρήσει και τότε ναι, μπορεί να δουλεύει σε neutral (στην οσφυική χώρα είναι η φυσική καμπύλη ). Σε ένα προχωρημένο επίπεδο πραγματικά το imprint δεν προσφέρει κάτι περισσότερο.
Επίσης τίθεται κι άλλο ένα ερώτημα. Εάν δουλεύω τις ασκήσεις πιλάτες με ταχύτητα και όχι όπως στο σύστημα της Romana με συγκέντρωση και παίρνοντας τον απαραίτητο χρόνο να αισθανθώ το πέρασμα από όλα τα στάδια της κίνησης, ωφελεί ή κάνει στην άκρη την επικέντρωση στην σταθεροποίηση Σ.Σ.? Εδώ θα πω πάλι ότι έχει να κάνει με το επίπεδο των μαθητών. Η ροή είναι ζητούμενο σε ένα μάθημα πιλάτες. Όμως μέχρι ο ασκούμενος να αποκτήσει την συνείδηση του σώματός του, χρειάζεται οι ασκήσεις που κάνει να περνάνε από τον έλεγχο του δάσκαλου και πολλές φορές να γίνονται πιο αργά. Φυσικά σε ένα προχωρημένο επίπεδο, η ροή τίθεται ως απαραίτητο συστατικό του μαθήματος και η κατάληξη είναι ακόμα και να γίνεται όλο το μάθημα με σειρά ασκήσεων που η μία θα διαδέχεται την άλλη χωρίς να σταματάει το μάθημα. Η συνείδηση του ασκούμενου λοιπόν είναι το νούμερο ένα για την ασφάλειά του.